دبی جریان در سرریزها به طور مستقیم با طول تاج سرریز متناسب است، در صورتی که عرض کانال یا مخزنی که سرریز بر روی آن اجرا می شود محدود باشد، یکی از راهکارهای افزایش ظرفیت، افزایش طول تاج سرریز با زیگزاگ کردن سرریز در پلان می باشد. در این تحقیق تعداد 196 آزمایش بر روی 9 مدل فیزیکی با تغییر پارامترهای هندسی از جمله زاویه دیواره سرریز (α)، ارتفاع سرریز (P)، شکل دماغه ها، فرم تاج سرریز و شیب دهانه های ورودی جهت بررسی عملکرد هیدرولیکی سرریزهای کنگره ای انجام گردید. ضریب دبی سرریزهای کنگره ای با زاویه دیواره (o12=α) کمتر از زوایای دیگر (o20و o35=α) بدست آمده است. علت آن را می توان چنین بیان کرد که با افزایش زاویه دیواره سیکل ها، زاویه نزدیک شدن جریان با دیواره سیکل ها به حالت عمودی نزدیک تر شده و این سرریزها شبیه سرریزهای خطی عمل می کنند و در نتیجه ضریب دبی جریان بیشتر می شود. شیب دار کردن دهانه-های ورودی بدلیل کاهش افت جریان ورودی به سرریز و همچنین افزایش 10 درصدی ارتفاع سرریز و تغییر فرم تاج سرریز به فرم ربع دایره ای، ضریب دبی را افزایش داده ولی با نیم دایره ای کردن دماغه های بالادست تاثیر چندانی در ضریب دبی مشاهده نگردید. کارایی سیکل سرریزهای کنگره ای با افزایش زاویه دیواره ها کاهش می یابد بطوریکه در 2/0=H t/p کارایی سیکل سرریزهای کنگره ای با زوایای دیواره 35، 20 و 12 درجه به ترتیب برابر 1، 2 و 3 بدست آمده است.

در این مطالعه، پتانسیل احتراق خود به خودی نفت سنگین در طی فرایند احتراق در جا مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتیجه های آزمایشگاهی از دستگاه های آنالیز حرارتی (TGA, DSC and ARC)، مطالعه سینتیکی برای نمونه های مختلف نفت سنگین در محیط های متخلخل ماسه ای و کربناته انجام شد. اثر فشار بخشی اکسیژن، فشار مخزن و رس موجود در سنگ روی شرایط احتراق خود به خودی با استفاده از نمونه های نفت سنگین مخازن جنوب غربی ایران مورد بررسی قرار گرفت. بررسی نتیجه ها نشان داد که با تزریق هوا در فشار اتمسفر، واکنش احتراق دما پایین (Low temperature combustion) که با تولید کربن مونوکسید مشخص می شود در دمای 300 درجه سانتی گراد آغاز می شود. در حالی که غنی سازی هوای تزریقی با اکسیژن باعث کاهش شروع احتراق دما پایین (LTC) به میزان 50 درجه می شود. در آزمایش هایی که با دستگاه (Accelerating calorimetric) ARC در فشار مخزن (1300psi) انجام شده اند، انرژی فعال سازی در ناحیه احتراق دمای پایین کاهش محسوسی نشان داد و در نتیجه واکنش LTC در دمای 115 درجه سانتی گراد آغاز شد. آزمایش های DSC (Differential Scanning Calorimetric) در شرایط غیر ایزوترمال نیز نشان دادند که افزایش فشار بخشی اکسیژن باعث می شود که در فرایند واکنش های احتراق، حرارت بیشتری تولید شود. وجود رس به عنوان کاتالیست و افزایش دهنده سطح به منظور جذب سوخت بیشتر، میزان انرژی فعال سازی را به مقدار قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. براساس نتیجه های به دست آمده، احتراق خود به خودی رابطه مستقیم با فشار مخزن، میزان رس موجود در سنگ مخزن و اکسیژن موجود در هوای تزریقی دارد.

یکی از عوامل موثر در انتخاب یک ترکیب پیشرانه در صنایع موشکی، تاخیر در احتراق است. در برنامه های کاربردی پیشرانش، بهینه سازی زمان تاخیر در احتراق بسیار مهم است. در موشک ﻫﺎی با پیشرانه مایع، احتراق خودبهﺧﻮدی یا هایپرگولیتی خاصیت بسیار مفیدی است که باعث روشن نمودن مطمئن موتور می شود. تاخیر زیاد در احتراق سبب تجمع پیشرانه ای می شود که در محفظه احتراق واکنش نداده است و این امر موجب ناپایداری احتراق می شود که نتیجه آن اعمال تنش ﻫﺎی مکانیکی بر بدنه و سخت افزار موشک می باشد. از طرف دیگر، زمان تاخیر در احتراق خیلی کوتاه می تواند موجب آسیب به انژکتور شود. از این ﺭو، در این مقاله ضمن تعریف تاخیر در احتراق و محدوده و ارتباط آن با سوخت های هایپرگول، به بیان اهمیت بررسی و روش های اندازهﮔﻴﺮی آن پرداخته می شود و در نهایت پارامترهای موثر بر تاخیر در احتراق مورد تحلیل قرار می گیرد.

موتورهای احتراق دماپایین ازجمله موتورهای اشتعال تراکمی مخلوط همگن، با سوخت اتانول، با تولید اکسید نیتروژن و ذرات معلق کمتر و دارای بازده بالاست. در این مقاله، یک موتور دیزل تک سیلندر، هواخنک، پاشش مستقیم، چهارزمانه یانمار به موتور اشتعال تراکمی مخلوط همگن با سوخت اتانول تبدیل شده است و با استفاده از 30 نقطه عملکردی در دور موتور 1350 دور بر دقیقه، در چهار سطح نسبت هم ارزی و دمای هوای ورودی مختلف، ارتباط تغییرات پارامترهای احتراقی، آلودگی و صدای احتراق یک موتور اشتعال تراکمی مخلوط همگن مطالعه شده است. نتایج نشان می دهد که با توجه به پایین بودن دمای شعله آدیاباتیک، دمای اگزوز به ندرت از 260 درجه سانتی گراد بالاتر می رود و در صورت استفاده از مبدل کاتالیکی در این موتورها دمای اگزوز از دمای فعال شدن مبدل کاتالیکی کمتر بوده و لذا، این مبدل ها با بازده کمتری عملیات پالایش دود را انجام می دهند. در هر چهار سطح نسبت هم ارزی، با افزایش دمای هوای ورودی سطح صدای احتراق افزایش می یابد و سطح صدا به محدوده احتراق صدادار dB90 نزدیک می شود و باعث تولید صدای احتراق بیشتر می شود. در صورت به تاخیرافتادن احتراق، میزان دمای شعله آدیاباتیک کاهش می یابد و هرچه دمای شعله آدیاباتیک کمتر باشد هیدروکربن نسوخته ای بیشتری تولید می شود و موتور به سمت ناحیه احتراق ناقص و خاموش شدن می رود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

ن نفت گاز به عنوان یکی از پرکاربردترین سوخت های صنعتی، نقش به سزایی در صنعت نیروگاهی در سطح کشور و جهان دارد، که یکی از این موارد کاربرد آن در سیستم توربین گاز است. نظر به اینکه فرایند احتراق سوخت نقش کلیدی در سیستم توربین گاز دارد، شناخت این فرایند در بهینه سازی کل سیستم به لحاظ عملکرد و نیز کاهش اثرات زیست محیطی از اهمیت ویژه برخوردار است. این امر از طریق مدل سازی سینتیک، توسعه ی مدل جایگزین نفت گاز و سپس معرفی ترکیبات جایگزین نفت گاز انجام می گیرد که محور اصلی پژوهش پیش روست. بدین منظور، از داده های اندازه گیری زمان تأخیر اشتعال در شرایط مختلف آزمایشگاهی برای شبیه سازی و صحّت سنجی مدل استفاده می شود. قسمت آخر این پژوهش معطوف به تغییر پارامترهای مدل کنترلی واحد توربین گاز است که بر مبنای داده های خروجی مدل سازی سینتیک احتراق، و به طور مشخص اصلاح ویژگی های فیزیکی و شیمیایی بر مبنای ترکیب جایگزین به دست آمده برای نفت گاز انجام می شود. در انتها نیز نتایج حاصل از این تغییرات با حالت پیش از آن مقایسه می شود.